©اعتباربخشی مؤسسات و برنامه های آموزشی

در ایران در سال 1392 طرح تحول و نوآوری در آموزش علوم پزشکی بر مبنای چشم انداز ایران 1404 ، نقشه جامع علمی کشور، نقشه جامع علمی سلامت و برنامه تحول نظام سلامت توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تدوین گردید که یکی از اهداف این برنامه اعتبارسنجی آموزشی مؤسسات و مراکز آموزشی، درمانی دانشگاههای علوم پزشکی کشور بود. پس از آن سیستم اعتباربخشی مؤسسات آموزشی با هدف بهبود مستمر کیفیت آموزش، پژوهش و ارائه خدمات طراحی شد. در حال حاضر اعتباربخشی موسسات آموزشی در سه سطح ملی، منطقه ای و مؤسسه ای انجام می شود. کمیسیون ملی اعتباربخشی بالاترین نهادی است که اعتباربخشی در سطح ملی را انجام می دهد و وظیفه تدوین و ارزیابی استانداردهای اعتباربخشی، تعیین گروههای ارزیاب بیرونی و ... را بعهده دارد.

بر اساس تعریف شورای اعتباربخشی آموزش عالی در ایالات متحده (CHEA) :

اعتباربخشی فرآیندی است مبتنی بر خودارزیابی و ارزیابی همگنان، برای تضمین کیفیت مؤسسه یا دوره آموزشی دانشگاهی که با هدف ارتقای کیفیت، پاسخگویی و تعیین اینکه آیا مؤسسه یا برنامه  مورد نظر، استانداردهای منتشر شده توسط سازمان اعتباربخشی مربوطه و نیز رسالت و اهداف خود را تأمین کرده یا خیر، طراحی شده است.

از مهمترین مزایای اعتباربخشی موسسات آموزشی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. بهبود مستمر کیفیت آموزش عالی
  2. شکوفا نمودن اقتدارعلمی و فرهنگی جامعه
  3. تایید صلاحیت مراکز آموزش عالی
  4. سنجش کارآیی و اثربخشی دانش آموختگان در بازار مشاغل
  5. نمایان ساختن میزان دستیابی به اهداف نظام دانشگاهی
  6. پاسخگویی به مراجع ذیربط به منظور برآوردن نظر مسوولان دولتی در قبال بودجه دریافتی
  7. ارائه اطلاعات جهت آگاهی دانشجویان ، کارفرمایان وافراد ذینفع درباره نظام دانشگاهی
  8. تخصیص اعتبارات

در حال حاضر اعتباربخشی مؤسسات آموزشی بر اساس استاندارد در نه حوزه زیر انجام می شود:

حوزه 1: رسالت و اهداف

حوزه 2: برنامه و دوره های آموزشی

حوزه 3: پژوهش

حوزه 4: فراگیران

حوزه 5 : هیأت علمی

حوزه 6 : منابع (انسانی، فضا، امکانات و تجهیزات)

حوزه 7 : سنجش و ارزشیابی

حوزه 8 : ساختار سازمانی و مدیریت

حوزه 9 : دانش آموختگان